Przewodnik ten pokazuje jak używać Aerobrake MFD, aby od momentu osiągnięcia orbity kołowej nad planetą trafić idealnie w bazę, po wyhamowaniu naszej prędkości orbitalnej w atmosferze. Aerobrake MFD dostępny jest TUTAJ. Jeśli chcesz przeprowadzić hamowanie za pomocą zwykłego DG (zalecane na początek), to potrzebny Ci będzie dodatek o nazwie DeltaTweak, który modyfikuje DG tak, że możliwe jest utrzymanie odpowiedniego kąta ataku (Angle of Attack = AoA), czyli w tym przypadku dodatniego pochyłu dziobu względem znacznika prograde, aby strumień powietrza hamował nasz ruch, np 45-60°. Bez tego statek po prostu pochyli dziob w strone znacznika prograde i będzie trzeba nurkować. Przed instalacją DeltaTweak zbackupuj plik ..\Orbiter\Modules\DeltaGlider.dll, gdyż DT będzie chciał go nadpisać.

W chwili obecnej przewodnik nie eksploatuje wszystkich możliwości AeroBrake MFD, a jedynie jego części niezbędne do wykonania opisanej powyżej procedury.

Pamiętaj że AeroBrake MFD operuje na predykcjach zależnych od stałego kąta ataku AoA. Dlatego też nawet jeśli twój planowany kąt ataku nie jest akceptowalny przez całą trajektorię, możesz go z początku zmniejszyć aby potem, przy mniejszych prędkościach zwiększyć go wedle potrzeb - aby skrócic trajektorię gdy statek nie będzie już odczuwał tak dużych temperatur podczas hamowania.

1. Synchronizujemy się z bazą. Jak - w playbacku o Marsie na mojej stronie. Można synchronizować sie kilka razy podczas tego tutoriala - za kazdym przejściem przez węzeł

2. W Aerobrake wybieramy cel (tutaj Przylądek)

   

   
   (od teraz wszystkie punkty dotyczą Aerobrake MFD)

3. Czekamy na odpowiednią orbitę (najblizsza orbita czyli biala w BaseSynch MFD musi byc jako pierwsza), wybieramy HDV (Hypotetyczne DV) i wpisujemy 200 - to arbitralna wartosc DV impulsu zdejmującego (Deorbit Burn) w m/s. Normalnie będzie ona wynosiła od ok. 150 dla niskich orbit do własnie 200 , dla takich jak nasza (550x550 km), oczywiście dla Ziemi.

   
   

4. Aerobrake oblicza trajektorię m.in. w zalezności od kąta ataku AoA, więc ustawiamy się prograde, potem hold level L i powiedzmy 50 stopni w góre. Naciskamy PG, potem PRJ, żeby mieć widok taki jak poniżej:

   

   
   Oś x to czas, oś y to wartość danej zmiennej. Zielona linia to trajektoria (dokładnie - wysokość). Jak widzimy, przy kącie ataku 51° dojdzie do oscylacji w atmosferze (czyli po prostu wahań naszej trajektorii), czego ja np. nie lubię, gdyż ich występowanie oznacza że hamowanie będzie niepotrzebnie wydłużone w czasie i przestrzeni. Zwiększamy kąt ataku tak żeby oscylacji nie bylo:

   

   
   Oscylacje to dolne ograniczenie, natomiast górnym ograniczeniem jest G-Max oraz przy locie DGIV wydzielane ciepło (Heat). Staramy się żeby nie były za duże. Wydaje mi sie ze 3 G max to dobra wartość. Teoretycznie maksymalne G musi byc mniejsze niż 10 G.

   

   
   Ustalamy autopilota AoA trzecim przyciskiem od końca, który zablokuje tę wartość.

5. Przełączamy sporwotem na pierwotny widok (PG i może PRJ) i sprawdzamy czy nasze miejsce lłdowania (biała linia) nachodzi na lądowisko (żółta).

   

   
   Jeśli nie, to czekamy odpowiednią ilość czasu. Autopilot nie może być włączony przy przyspieszeniach czasu większych niż 10x. Można go też wyłączyć i liczyć na to ze nasze AoA nie zmieni się za bardzo, lub po prostu je zapamiętać lub dokonać ponownego doboru, tak jak w punkcie 4. Trzeba tylko uwazać żeby nie przelecieć za daleko.

6. Jesteśmy niemal w odpowiednim miejscu:

   

   
   Lepiej rozpocząć mamewry wcześniej (przed osiagnięciem odpowiedniego punktu) niż później, gdyż zawsze można zmniejszyć AoA, co wydłuży naszą trajektorię. Jest to mimo wszystko mniej szkodliwe niż konieczność zwiększania AoA, co skróci trajektorię, ale zwiększy G max do nieakceptowalnych wartości. Jak już wspomniałem, zawsze możesz go zwiększyć później, ale nie róbmy tego jeśli nie musimy.
   Koniecznie wyłączamy autopilota AoA, jeśli nie zostało to jeszcze zrobione. Ustawiamy sie na retrograde i odpalamy silniki, starając się odjąc tyle predkości ile ustaliliśmy w HDV. Następnie wybieramy ponownie HDV i po prostu naciskamy enter żeby wyzerowac tę wartość. (Nie potrzebujemy już hipotetycznej wartości)

7. Możemy ustawić sie jak poprzednio, czyli w przód i z poprzednim AoA oraz modyfikowac ten kąt jak również aktualną prędkość z pomocą HDv - w tej kolejności. Jeśli widzimy że linie się pokrywają, to przechodzimy dalej.

8. Naciskamy PG a potem PRJ tyle razy, żeby mieć następujścy widok:
   

   
   To bardzo dokładna reprezentacja naszego miejsca lądowania (zielony kwadrat) oraz wycelowanego lądowiska (żółty). Odczekujemy pewien odstęp czasu aż wejdziemy w atmosferę i ustawiamy AoA oraz przechył (roll) tak, aby oczywiscie zielony kwadrat pokrył się z żółtym. Shift + Num8 i Num2 pozwala na dokładną kontrolę AoA.

9. Do powiedzmy 800 m/s nad lądowiskiem nie musimy robić nic poza regulacją AoA za pomocą powyższej kombinacji oraz zmiany przechylenia, aby trafić w cel. Potem wyłączamy autopilota AoA i lądujemy