Jeśli chcesz lądować w bazie Księżycowej to do tego przewodnika, poza IMFD będziesz potrzebował BaseSyncMFD i Reentry MFD. Uaktywnij je obydwa w zakładce modules i uaktywnij tez ExtMFD czyli zewnętrzne MFD.
Będziemy używali nowej funkcji IMFD - trójwymiarowej rotacji rzutu, która tłumaczy parę kwestii. W tym momencie dobrze byloby żebyś spojrzał na ostatnią stronę podręcznika IMFD w wersji 4.6 (..\orbiter]\doc\interplanetarymfd\manual46.pdf ), gdzie narysowane są możliwe transfery na inne ciała. Zaraz do tego wrócimy.

Otwórz IMFD w obydwu wyświetlaczach i naciśnij przycisk MNU w lewych-górnych rogach obydwu. Zauważ numery ID w prawych górnych rogach IMFD, w kolorze białym.

Powinnyśmy skojarzyć lewy IMFD z prawym, i zrobimy to przyciskiem PG przy Operation Mode. Wcisnij PG w lewym wyświetlaczu i wpisz ID prawego (lub na odwrót - PG prawego i ID lewego) i potwierdź Enterem.

Cecha ta pozwala współdzielić informacje między poszczególnymi instancjami IMFD, nawet tymi, otwartymi jako zewnętrzne wyświetlacze w okienkach (ExtMFD).

Czas wycelować na Księżyc. W lewym (koniecznie, gdyż tylko tu jest rotacja 3d) wyświetlaczu kliknij na Course i z menu wybierz Target intercept. Miedzy elementami przełączamy sie używając przycisków Next i Previous a wybieramy element przyciskiem Set. Jako cel w Target intercept wybierz Księżyc - użyj przycisku TGT, wprowadź z klawiatury - moon i Enter. Jeśli kiedykolwiek będziesz chciał wybrać inny program z podmenu Course, będziesz musial podświetlić Target intercept i użyć przycisków + i - (tymi przyciskami modyfikuje się zmienne w IMFD). Pamiętaj jednak że jeśli wybierzesz inny program, to zmienne z poprzedniego zostaną wykasowane, więc jeśli możesz to zmieniaj program w innym, nieskojarzonym przez ID wyświetlaczu.

Ważna informacja: Jeśli w Target Intercept zniknie graficzna reprezentacja wskutek przełączania widoków F8, musisz zmienić Target Intercept na Orbit Insert z menu Course, wrócić do Target Intercept i wycelować jeszcze raz. To obejście buga w IMFD 4.6

Na obrazku widzimy pomarańczową orbitę celu, czyli Księżyca, wraz z jego pozycją na orbicie (promień) i niebieską orbitę planowaną. Możesz użyć funkcji Z+ i Z- z następnej strony przycisków (naciśnij PG - PaGe) aby zobaczyć planetę macierzystą czyli w tym przypadku Ziemię. W centrum zawsze znajduje się ciało które jest ustawione jako ciało odniesienia (Reference - patrz na dole). Możemy je zmieniać przyciskiem Ref. Biały promień to miejsce spotkania naszego statku i celu po czasie podanym jako TIn (Time of Insertion). IMFD automatycznie oblicza orbitę transferową zbliżoną do orbity Hohmanna - czyli o minimalnej energii. Jeśli zmniejszysz TIn, to będzie to oznaczało że chcesz przechwycić cel wcześniej, do czego potrzeba większej energii, co IMFD również automatycznie obliczy. Spróbuj zmniejszyć TIn teraz i zobacz co się stanie. TEj (Time of Ejection) czyli czas do startu, to czas od teraz, do momentu w którym masz zamiar odpalić silniki będąc na orbicie. Jeśli zmienisz te wartości i chcesz powrócić do poprzedniego stanu, wyceluj na Księżyc jeszcze raz, co ponownie obliczy optymalny transfer.
Target intercept posiada kilka możliwych transferów wybieranych po zaznaczeniu Off-Plane i przyciśnięciu + i -. Czas na krótkie omówienie pierwszej z nich - Off-plane. Możesz teraz zerknąć do podręcznika IMFD 4.6, do załącznika A, na ostatniej stronie.

Off-Plane - Metoda która doprowadzi twój statek do celu bezpośrednio, to znaczy poprzez wystartowanie z ciała z odpowiednią inklinacją. Jest to najprostsza metoda, ale też bardzo często najmniej wydajna (dla lot� mi�zyplanetarnych a nie Ksi�cowych). W tej metodzie nie przeprowadzamy żadnych zmian płaszczyzn podczas lotu. W niektórych specyficznych przypadkach będzie to jedyna działająca metoda. W tej metodzie parametr EIn pokazuje jak bardzo płaszczyzna zródłowa jest odchylona od celu w momencie przechwycenia. Żeby manewr się powiódł, będąc na orbicie żródłowej musisz utrzymać EIn bliskie zeru.

Zgodzisz się że planowana orbita na wyświetlaczu wygląda trochę płasko? Żeby zobaczyć jak wygląda ona naprawdę zrób tak - Naciśnij i przytrzymaj LShift + Spacja i poruszaj myszką tak żeby rzut na Ziemię być umieszczony równolegle do płaszczyzny księżyca, jednocześnie (Góra-dół myszką) jednocześnie przesuwając biały promień przechwycenia tak żeby był mniej więcej w centrum, a więc na linii prostej między tobą a Ziemia. Teraz używając Przycisków z drugiej strony (PG) Z+ i Z- przybliż widok tak żeby widzieć orbitę planowaną. Powinno to wyglądać tak:

Prawdopodobnie jesteś przyzwyczajony do tego, że aby spotkać się z celem, musisz mieć wyrownane z nim płaszczyzny. W przypadku transferu Off-Plane spotykamy się z celem dokładnie w miejscu przecięcia naszej orbity planowanej z orbitą celu.

Zauważ taką prawidłowość, że obydwa czasy (TEj i TIn) maleją o te same wartości, co jest logiczne. Jeśli jednak, będąc na lądowisku TEj zmaleje do zera, to TIn będzie dalej maleć, co spowoduje że program będzie myślał, że chcemy być na Księżycu szybciej, co wymaga większej energii i nasza planowana orbita zmiemi się. (Spróbuj przyspieszyc czas i obserwować planowaną orbitę i TGT - moon - Enter aby obliczyć ponownie) Dlatego też aby np przesunąć termin startu i przechwycenia na później, zachowując jednocześnie dane parametry transferu, możemy zwiększyć TEj i TIn o te same przyrosty. Dla IMFD liczy się różnica między tymi czasami, która przy TEj > 0 jest stała i na jej podstawie obliczana jest wymagana energia (lub dV). Oczywiście dochodzi tutaj jeszcze zmienna pozycja ciała zródłowego i docelowego oraz nasza zmienna pozycja na powierzchni.

W prawym wyświetlaczu wybierz Surface Launch, dostępne z głównego menu. Przełącz Op-mode na Lunar Off-plane, i również wybierz za cel moon.

Sufrace Launch podaje nam Heading (Azymut) czyli kierunek w którym musimy wystartować teraz, aby nasza orbta nadawała się do transferu Off-plane. Pozatym wspomniany EIn, który musimy utrzymuwac na 0 poprzez lot w odpowiednim kierunku, a także na dole optymalny Heading czerpiący największe korzyści z rotacji planety, Time, czyli czas jaki musi upłynąć do momentu gdy taki azymut będzie możliwy oraz Best Launch Latitude, czyli najlepsza szerokość geograficzna do startu na wybrany cel, co nas akurat nie interesuje.
Otóż moi państwo... Ważne jest aby wiedzieć że dane które w tym momencie podaje nam Surface Launch są całkowicie bezsensowne :). TIn w prawym górnym rogu wynosi 0, więc oznacza to że chcemy przechwycicć cel teraz, co jest bzdurą. Target Intercept oraz Surface Launch w trybie OpMode: Lunar Off-plane nie są ze sobą w żaden sposób powiązane, poza danymi które przekażemy sami do tego drugiego. Mówie tu w szczególności o TIn, który został obliczony w Target Intercept. Przekaż go teraz ręcznie do Surface Launch, podświetlając (przyciskami Prv lub Nxt) TIn i klikając na Set. Wpisz taką samą liczbę, pamiętając o mnożniku, czyli tutaj wpisz 422.52k

Jak widzimy Time zmienił się na 28.882 ks czyli wtedy najoptymalniej wykorzystamy rotację Ziemi. Oznacza to że nasze TLI (Trans Lunar Injection) czyli start z orbity Ziemi na Księżyc będzie musiał się odbyć PO czasie startu z powiechni (Time), poniewaz minie jeszcze pareset sekund nim wejdziemy na orbite. Ustaw teraz mnożnik przyrostów w Target Intercept na 100x przyciskiem Adj (Adjust) tak aby na dole MFD szary tekst pokazywał Adj - 100x. Teraz zwiekszaj TEj tyle razy żeby minimalnie przekroczył on wartość Time z Surface Launch, pamiętając ile razy go zinkrementowałeś. Po zrobieniu tego, podświetl TIn i zwiększ go tyle samo razy ile razy zwiększyłeś TEj. Poczyniłeś pierwszy krok w kierunki zaplanowania startu na optymalny moment, zachowując mniej wiecej jego parametry.

Pamietaj jednak że znowu Surface Launch podaje nam nieco błędne dane, ponieważ TIn zwiększyliśmy tylko w Target intercept. Wprowadź nową wartość TIn do Surface Launch i zobacz czy zwracany czas Time odpowiada twoim oczekiwaniom (jest bliski czasowi TEj). Jeśli tak, to właśnie zaplanowaliśmy optymalny start i pozostaje czekać aż Time zejdzie do 0 i wystartować z podanym azymutem Hed powyżej środka IMFD, w tym przypadku 90°.

Włącz Surface HUD (klawisz H) Wejdź na orbitę ulubionym sposobem i podczas wchodzenia cały czas sprawdzaj czy EIn jest bliskie zera. Mozesz je korygować skretami statku Yaw czyli Num 1 i Num 3. Im wcześniej zaczniesz je korygować, tym mniej paliwa na to zużyjesz.

Gdy już będziesz na orbicie podświetl parametr Realtime i zmień go na Prograde przyciskiem + lub -. Jest to bardzo ważny krok. Tryb przyspieszania prograde obliczy optymalny czas odpalenia silników, podczas kiedy Realtime zawsze chce odpalać w momencie gdy TEj = 0, i jeśli parametr TEj dobierzesz źle, to spowoduje to zmarnowanie ogromnych ilości paliwa. Zmiana na Prograde jest możliwa tylko wtedy, gdy EIn jest bliskie zeru. Zauważ że parametr EIn jest podany również na Target Intercept w trybie Off-plane, więc możesz już wyłączyć Surface Launch.

Zbliżenie, żeby pokazać jak płaszczyzna naszej aktualnej orbity (zelonej) jest blisko płaszczyzny planowanej (niebieskiej), co okresla parametr EIn.

Pozostaje teraz dać polecenie AB (AutoBurn) czyli włączyć swoisty autopilot i czekać aż dolecimy do pierwszego niebieskiego promienia na naszej drodze, który oznacza pozycję rozpoczęcie TLI (4610 sekund).

Podczas mojej symulacji przez niesferyczne źródła grawitacji, moje EIn zdryfowało pozyżej dopuszczalnej wartości (formalnie > 1.00 ale u mnie było nawet mniej), co uniemożliwia stosowanie trybu Pro-grade przez co musiałem wyłączyć AutoBurn i dokonać korekty w węźle (nad równikiem ale niekoniecznie) w kierunku Orbit normal lub Orbit antinormal i jak widzisz zmniejszyłem EIn do zera. Po tym ponownie zmieniam Realtime na Pro-grade, włączam AB i czekam.

Wykonujemy AutoManewr. W prawym wyświetlaczu możesz włączyć IMFD - program Map. Kliknij na przycisk MNU z IMFD i wybierz Map z prawego górnego rogu. Kliknij na przycisk Dsp (Display) który wyświetli orbity, oddal widok tak żeby było widać Ziemię i Księżyc, a następnie na drugiej stronie (PG) kliknij na przycisk Soi (Sphere of influence - sfera oddziaływania czyli sfera której koniec oznacza moment w którym jesteśmy na granicy 50% udziału grawitacyjnego ciała).

Odchylenie naszej trajektorii przy zetknięciu z orbitą Księżyca to dobry znak. Pokazuje że będziemy tak blisko Księżyca, że odchyli on naszą trajektorię.

Przełączyłem w Map Program ciało odniesienia na Księżyc przyciskiem Ref. Trajektoria którą teraz widzimy to trajektoria widziana z Księżyca. Także parametry liczbowe podane po lewej dotyczą teraz Księżyca. Interesuje nas PeA, czyli wysokość perylunium. Jako że Map Program jest bardzo dokładnym przyrządem IMFD, pozwalającym obliczyć te całeczki uwzględniając wszystkie ciała w układzie, widząc że PeA jest mimo wszystko dość wysokie, wiemy że będziemy potrzebowali korekty trajektorii. Nie możemy jednak wykonać kotekty trajektorii będąc ciągle w sferze oddziaływania ciała źródłowego. Przyspiesz czas, do momentu gdy będziesz miał podobny obrazek: (statek poza sferą oddziaływania Ziemi)

W target Intercept zacznij modyfikować TIn tak, żeby Tot (Total) dV (czyli całkowita wymgana zmiana prędkości) w lewym dolnym rogu wynosiła minimum. Zauważ że w tym momencie w sumie zmieniamy czas przechwycenia Księżyca. Gdy będzie w minimum, przyspiesz czas i zobacz czy Tot maleje czy rośnie. Jeśli rośnie, odpal AB natychmiast, jeśli maleje, odpal w momencie gdy będzie wynosiło minimum.

Korekta wykonana. Zauważ ile wynosi PeA. Od teraz jeśli nic byś nie zrobił, to walnąłbyś centralnie w Księżyc, ale dopóki jesteśmy daleko za sferą oddziaływania Księżyca, nie powinniśmy się tym martwić. Przyspiesz czas aż wkroczysz w sferę oddziaływania Księżyca, jak na poniższym obrazku:

Aby widzieć Księżyc z kokpitu, znajdź na Surface Hudzie poziomicę -90°. W lewym wyświetlaczu kliknij na MNU i wybierz program BaseApproach. Zauważ że w lewym dolnym rogu ciałem odniesienia jest Ziemia. Zmień to na Księżyc przyciskiem Ref. Następnie za cel wybierz Brighton Beach lub inna bazę na Księżycu, jeśli taką posiadasz. Następnie zaznacz pod "Approach for:" "Reentry" i zmień to na Orbit-insert. Reentry jest tu opcją hamowania bezpośreniego, czyli bez żadnych manewrów na orbicie. Co prawda jest to dość brawurowy sposób, lecz ustawienie poprawnego kursu na wykonanie go zabiera zwykle duże ilości paliwa, a pozatym Ksieżyc nie ma atmosfery w której mogli byśmy hamować. Po zmianie na Orbit-insert, powinieneś jeszcze ustawić dodatkowe parametry: Wysokość - Altitude (pamiętaj o mnożniku k po liczbie) oraz ilość orbit jaką chcesz wykonać nad ciałem nim ciało to obróci się o kąt wystarczający aby nasza trajektoria w przybliżeniu przecięła bazę - parametr Number. Po ustawieniu wszystkich parametrów i upewnieniu się że dV nie wynosi żadnych kosmicznych wartości, wykonaj manewr przyciskiem AB. MFD'ki powynny wiglądać po tym tak:

Zauważ jak marker prograde oddalił się od Księżyca, a także jak wygląda teraz nasza trajektoria na Map program. Zauważ też ile wynosi PeA na Mapie. Skoro jest różna od naszej planowanej, to wnioskujemy że będzie konieczna jeszcze jedna korekta trajektorii gdy będziemy bliżej. Ważne jest abyś wiedział że im bliżej jesteś ciała, tym więcej paliwa taki manewr będzie kosztował, ale narazie zrobiliśmy co mogliśmy.

Jak widzisz na lewym wyświetlaczu, nasza aktualna orbita (zielona) nieco odstaje od planowanej, co przewidział Map program. Po wykonaniu autokorekty (AB) MFD'ki będą wyglądały tak:

Zauważ, że Mapa pokazuje tylko niewielką odchyłkę od planowanej orbity, więc żadna korekta nie będzie juz konieczna. W prawym wyświetlaczu wybierz MNU z IMFD i przejdź do Course - Orbit Insert, jak poniżej:

To bardzo prosty program z naszego punktu widzenia. Po prostu naciśnij AB i czekaj.

Program automatycznie ustawi cię w kierunku retrograde i wykona za ciebie wejście na orbitę okołoksiężycową

W lewym wyświetlaczu włącz zwykły Map MFD (i wybierz ciało odniesienia - Moon, jeśli to konieczne). Za cel wybierz bazę którą wybrałeś w IMFD-BaseApproach. W prawym wyświetlaczu wybierz BaseSyncMFD i również wyceluj na w tym wypadku bazę Brighton Beach. Jeśli BaseSync pokazuje biały napis DeOrbit Program, trzeba go zmienić na program synchronizacyjny przyciskiem DEO, jak poniżej:

Zmień także tryb Equator na Direct (E/D), który to jest lepszy dla ciał obracających się tak wolno jak Księżyc. BaseSyncMFD poazuje twoje przyszłe orbity i co najważniejsze najmniejsze odległości od wycelowanej bazy i podświetla na biało orbitę w której będziemy najbliżej bazy. Tak jak chcieliśmy w BaseApproach, jest to pierwsza poza aktualną (Num 1). Jak też widzisz na Map MFD, nasza aktualna orbita nie przebiega idealnie nad bazą. Pomimo że doległość 5 km to niedużo, to chciałbym ci pokazać jak korzysta się z tego MFD. Gdy będziesz blisko węzła wyświetlanego na niebiesko ustaw się w kierunku pokazanym przy PlC (-) czyli Orbit Anti normal (+ oznaczałby Orbit normal) i gdy będziesz w węźle wykonaj krótki, 0.2 sekundowy manewr, tak żeby zminimalizować odległość od bazy na następnej orbicie (to znaczy zwykle na podświetlonej na biało). Po zrobieniu tego, włącz w lewym wyświetlaczu Orbit MFD i wykonaj jedną orbitę tak żeby ta podświetlona była aktualną, czekaj aż będziesz po przeciwnej stronie bazy (żółty promień) i odpal silniki na krótko w kierunku retrograde, tak żeby PeA na Orbit MFD wyniosło ok. 5 km. Jeśli na Orbit MFD widzisz PeR i ApR zamiast PeA i ApA to naciśnij przycisk DST (Od DiSTance mode).

Czas nastroić nasze radyjko na częstotliwość nadajników bazy. W lewym wyświetlaczu włącz COM/NAV MFD i wykonaj kombinację Ctrl I.

Z pierwszej zakładki okienka wybierz Spaceport a potem z drugiej Brighton Beach. Przepisz do pierwszego NAV częstotliwość nadajnika VOR i po wybieraniu drugiego przyciskiem SL+ wprowadź częstotliwość lądowiska VTOL nr 1. W lewym wyświetlaczu uruchom VOR/VTOL MFD a w prawym Reentry MFD i naciśnij w nim BSE żeby wybrać odpowiednią bazę.

Kiedy będziesz w odległości poniżej 500 km od bazy, złapiemy sygnał nadajnika VOR. Włącz Orbit HUD (H) i ustaw się w kierunku retrograde ]. Po ustawieniu się musisz włączyć autopilota Hold-Level (L) i utrzymywać twój wskaźnik kierunku na markerze retrograde (na krzyżu) tak jak na rysunku. Przyda się KillRot (Num 5). Włączaj pauzę podczas czytania (Ctrl + P).

Zauważ że nasza trajektoria (żółty wektor prędkości) jest troche oddalona od celu (zielony znacznik). Musieli byśmy zakręcić wektorem prędkości w lewo. Wiedząc że maksymalne przyspieszenie naszych silników wynosi w tym momencie około 20 m/s^2, zaczekaj aż wymagane opóźnienie aby znaleźć się przy bazie z zerową prędkością wynosiło ok 15 m/s^2 (Decel Req.) i trzymając Control naciśnij Num + i trzymaj do momentu gdy twoje aktualne przyspieszenie będzie wynosiło tyle samo (Decel Act).

Mając teraz zieloną kulkę na reentry MFD (czyli położenie bazy) na tej samej wysokości co krzyżyk, możemy łatwo skręcić statkiem Num 1 i Num 3 tak żeby kulka była na samym środku krzyżyka. W tym wypadku skoro chciałem kręcić wektorem w lewo, musiałem skręcić statek nieco w prawo - patrz na różnicę między wskaźnikim kierunku a znacznikiem retrograde, a także na reprezentacje na VOR/VTOL MFD. W momencie gdy kulka będzie na krzyżyku w Reentry MFD, natychmast skręć spowrotem na znacznik retrograde i daj pełny ciąg silników.

W tym momencie, poprzez ustawienie aktualnego przyspieszenia na większe niż wymagane, chcemy zmniejszyć wymagane opóźnienie na tyle żeby można było hamować silnikami wstecznymi o mniejszej mocy gdyż pozwoli to na precyzyjniejsze podejście. Naciśnij Ctrl + Spacja i w prawym górnym rogu przełącz Retro doors z Closed na Open.

Włącz Surface MFD w lewym lub w zewnętrznym wyśwtlaczu, podobnie jak na powyższym obrazku. Ważne jest aby wiedzieć że skoro wytraciliśmy większość prędkości orbitalnej, zaczynamy coraz szybciej spadać na powierzchnię Księżyca więc musimy skontrować grawitację Księżyca silnikami pionowymi. Ustaw ich moc tak żeby utrzymać stały spadek, poprzez wyzerowanie VACC (Vercital ACCeleration czyli przyspieszenie pionowe). VACC będzie cały czas spadało poniżej zera więc bądź gotów na stałe jego kontrowanie. Kiedy Decel Req na Reentry MFD spadnie poniżej 3.5 m/s^2, wyłącz głowne silniki klawiszem Num * , obróć statek w kierunku prograde (nie autopilotem tylko Num1 Num3), włącz silniki wsteczne i ustaw ich moc na taką, żeby zrównać Decel Act z Decel Req. Użyj kombinacji Ctrl - i + żeby dokładnie wyregulować opóźnienie. Przełącz odbiornik NAV na VOR/VTOL MFD na numer dwa przyciskiem NAV, co ustali za cel lądowisko numer 1, tak jak nastroiłeś COM/NAV MFD. Od teraz zapomnij już o kulce na Reentry MFD (ale nie o Decel act/req.) i skup się na VOR/VTOL.

Jak widisz powyżej, żółty wektor prędkości na VOR/VTOL MFD jest za bardzo na lewo w stosunku do lądowiska, więc jako że wektor mojego opóźnienia jest skierowany do tyłu, skierowałem sie w lewo w stosunku do wektora prędkości (a więc i znacznika prograde) żeby dodanie tych dwóch wektorów spowodowało kręcenie wektora prędkości w prawo. Kiedy wektor i zielony znacznik bazy się pokryją, skieruj się na znacznik prograde. Jeśli też widzisz bazę to regulując ciąg silników pionowych, ustaw znacznik prograde nieco ponad bazę, żeby wyglądało to tak:

Od teraz możesz przełączyć silniczki w tryb translacyjny (Num /) i regulować znacznik prograde tak, żeby był skierowany na lądowisko nr 1, lub jeśli jeszcze go nie widzisz, staraj się po prostu wyrównać wektor prędkości i znacznik położenia bazy klawiszami Num 1 i Num 3. Wysuń podwozie (G).

Od pewnego momentu możesz przestać patrzeć na Reentry MFD i przełączyć ten wyświetlacz na VOR/VTOL. Gdy już będziesz bardzo blisko lądowiska, włącz autopilota Hold Alt (A) i postaraj się hamować prędkość poziomą silniczkami translacyjnymi, poprzez ukrucanie wektora prędkości i kierowanie go na zielony marker połżenia lądowiska. Gdy będzie on na środku, wyzeruj prędkość poziomą. Przez ten czas pozwoliliśmy autopilotowi HoldAlt na ustalenie zerowego przyspieszenia pionowego VACC (skontrowanie grawitacji Księżyca) i zerowej prędkości pionowej VS:

W tym momencie możesz wyłączyć autopilota HoldAlt i używając silniczków w trybie translacyjnym (Num 8 i Num 2) ustalić pionową prędkość na -0.5 m/s:

Kontroluj położenie znacznika położenia lądowiska i utrzymuj je w środku zielonego okręgu. Po wylądowaniu wyłącz autopiloty i silniki pionowe, po czym twój statek zostanie zatankowany.

Skoro poznałeś już tryb transferu Off-Plane, warto żebyś poznał jeszcze inne rodzaje transferów (swoją drogą bardzo podobnych do siebie). Zerknij znowu na załącznik A podręcznika IMFD 4.6

Source Plane - Płaszczyzna źródła - ta metoda wytyczy trajektorię która będzie przez jakiś czas zgodna z płaszczyzną źródła. Zwykle 90° przed przechwyceniem celu metoda ta będzie wymagała manerwu zmiany płaszczyzny (nie wyrównania).

Two-Plane - Dwu-płaszczyznowa - ta metoda wytyczy trajektorię która będzie pokrywała się z zarówno płaszczyzną źrodłową jak i celu. Manewr zmiany płaszczyzny jest przeprowadzony w przecięciu płaszczyzny źródła i celu. Ta metoda może nie być zbyt przydatną, gdyż jest specjalnym przypadkiem metod Płaszczyzny Źródłowej/Celu.

Target Plane - Płaszczyzna Celu - ta metoda wytyczy trajektorię która rozpocznie się częścią transferu typu Off-Plane zwykle przez pierwsze 90° a potem wykonuje się wyrównanie płaszczyzn z celem. Ta metoda jest dobrym wyborem jeśli chcesz dokonać transferu z Ziemi na Marsa.

Zademonstruję po krótce transfer Dwu-płaszczyznowy. Zaznasz element Off-Plane i zmień go + lub - na Two-plane

Po obraniu za cel Księżyc i odpowiedniej rotacji i przybliżeniu wyraźnie widzimy jak nasza trajektoria zostanie odchylona w węźle (przecięciu płaszczyzny naszej orbity z pł. orbity Księżyca) poprzez 78 m/s manewr w kierunku Orbit Anti-normal. Po wejściu na orbitę, najlepiej z azymutem 90° (choc wcale niekoniecznie - i to cecha szczegolna tego rodzaju transferow) nie zapomnij przełączyć trybu Realtime na Prograde i wykonaj AutoBurn. Nie ma tutaj parametru EIn, bo i tak wykonamy zmiane plaszczyzny.

Po oddaleniu się od Ziemi, na powyższym obrazku pozostało nam Tn = 19 tysięcy sekund do węzła (zauważ bliskość zielonego promienia do promienia węzła). Czas wydać IMFD polecenie wykonania manewru zmiany płaszczyzny.

Podświetl element Prep. PlC (Prepare Plane Change czyli przygotuj manewr zmiany płaszczyzny), następnie kliknij na + lub -, co przekaże czas do węzła do elementu TEj, czyli czasu do odpalenia silników, naciśnij AB, przyspiesz czas i czekaj na AutoBurn.
To jedyna różnica. Całą resztę transferu na Księżyc wykonuje się tak samo.

Aby wybrac najbardziej wydajna metode z jednej z tych ktore wymagaja zmiany plaszczyzny, przelaczaj je tak jak przelaczyles z Off-Plane na Two-Plane i obserwuj ile Tot dV dana metoda wymaga. Im mniej tym bedzie bardziej wydajna dla twojej sytuacji.

Map program w IMFD ma pare fajnych zalet. Np. można wycelować na Księżyc i wycentrować na hipotetyczne perylunium poprzez przyciski TGT oraz Cnt (Center), gdzie wpisujemy r-moon. Wpisanie x wróci do centrowania na statek. W Cnt można wprowadzać różne ciągi znaków. Przykłady są podane po wciśnięciu tego przycisku. Map program posiada też miłą cechę pokazywania nam planu lotu z innych programów. Po wykonaniu jakichkolwiek zmian w planie lotu, wciśnij Plan na Mapie i oceń czy plan ten spełnia twoje oczekiwania.

Dla apollowców przyda się informacja że widok Burn Vector, dostępny w prawym górnym rogu większości planów pozwala na interakcje z Apollo AGC. Szczerze to nie wiem nic o przydatności tej funkcji ale proponuję spróbować.

Następnym razem spróbujemy polecieć na Marsa. Czynności do tego potrzebne są podobne, jednak samo wykonanie za pomocą przyrządów różni się w paru momentach.